ในป่าทึบอันเขียวขจี ผู้คนสองคนกำลังออกผจญภัย ผู้ชายชื่อ เจ้าและผู้หญิงชื่อ จูน เดินอย่างเข้มแข็งไปตามทางดินลูกรัง เมื่อเวลาผ่านไป เจ้าที่เป็นผู้นำทาง พบที่หมายสำคัญบนแผนที่ของเขา เจ้าเหลือบมองดูด้านหลังและส่งสัญญาณให้ จูน เพื่อให้เธอเดินตามเขา
เมื่อเข้าไปในถ้ำ เจ้าและ จูน ต้องเดินเล่นรอบๆ เพื่อดูสิ่งที่น่าสนใจ แต่พวกเขาไม่ทราบว่ามีนักผจญภัยคนอื่นกำลังเข้าไปในถ้ำนี้เช่นกัน ผู้ชายคนหนึ่งที่มาพร้อมสุนัขของเขาเดินออกมาพบกับ เจ้าและ จูน และพูดว่า “เดี๋ยวนี้ที่นี่มืดมาก ผมหวังว่าคุณจะพกไฟฉายหรือสิ่งที่สว่าง”
เจ้าและ จูน ต่างรู้สึกแปลกใจที่เห็นมนุษย์อื่นในถ้ำนี้ แต่ก็ยังคงเดินต่อไป ผู้ชายคนนั้นแนะนำตัวเองว่าเขาชื่อ เจ็บบอย และสุนัขของเขาชื่อ เชอร์รี่ และบอกกับพวกเขาว่าเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในถ้ำแห่งนี้ เขาแนะนำเส้นทางที่ดีที่สุดเพื่อพาทุกคนออกจากถ้ำ เจ้าและ จูน ผู้นำทางและนักผจญภัยที่เป็นมืออาชีพ ต่างรู้สึกดีใจที่ได้พบกับผู้เชี่ยวชาญและรับคำแนะนำของเขา
เมื่อเวลาผ่านไป เจ็บบอย และ เชอร์รี่นำทางพวกเขาไปที่ประตูที่เป็นทางออกของถ้ำ เจ้าและ จูนรู้สึกโล่งอกที่ได้ออกมาจากถ้ำและทิ้งความทรงจำที่น่าตื่นเต้นไว้เบื้องหลัง
เมื่อออกมาจากถ้ำ เจ้าและ จูนพบว่ามีหมอกปกคลุมพื้นที่และมองไม่เห็นอะไรมากนัก เจ็บบอย บอกกับพวกเขาว่าพวกเขาต้องเดินด้วยความระมัดระวังเพราะอาจมีสัตว์ร้ายหรืออันตรายอื่นๆ ในหมอก เจ้าและ จูน ต่างก็ระมัดระวังและเดินตาม เจ็บบอย และ เชอร์รี่ ผ่านหมอกหนาที่ปกคลุมทั่วไป
เมื่อเดินผ่านหมอก จู่ๆ เจ็บบอยก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ: “มันคืออะไรนะ ไฟที่สว่างระยิบระยับนั้น” เจ้าและ จูนสงสัยและเหลือบมองไปยังที่ที่ เจ็บบอย พูดถึง พวกเขาเห็นไฟสว่างระยิบระยับที่อยู่ไกลออกไปในป่า เจ็บบอย บอกพวกเขาว่ามันเป็นไฟประหลาดและเตือนว่าพวกเขาไม่ควรเข้าใกล้ เพราะอาจเป็นอันตรายได้
เจ้าและ จูน ต่างรู้สึกสงสัยและแปลกใจ แต่ก็ไม่ยอมเชื่อฟังคำเตือนที่ค่อนข้างก้าวหน้าของ เจ็บบอย พวกเขาเดินตรงไปยังแสงสว่างและทันใดนั้น พวกเขาก็พบกับปรากฏการณ์ธรรมชาติที่น่าทึ่ง
เมื่อเข้าไปในป่าทึบ พวกเขาเห็นดอกไม้ไฟสวยงามที่กำลังสว่างระยิบระยับบนพื้นดิน เจ้าวางมือลงบนดอกไม้และรู้สึกสวยงามราวกับกำลังร้องเพลง เจ้าร้องเพลงขึ้นและส่งเสียงดังไปทั่วป่า เจ็บบอยและเชอร์รี่รู้สึกประหลาดใจและรีบพาเขาออกจากที่นั่งเพื่อความปลอดภัย